วันที่ 10 เม.ย.2564 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มีผู้ใช้เฟซบุ๊ก รายหนึ่ง ได้โพสต์รูปภาพ จำนวน 4 ภาพ เป็นภาพการฉายภาพยนตร์กลางแปลง ในสุสานจีนแห่งหนึ่งและมีผู้ชมอยู่ประมาณ 20 คน กำลังนั่งชมภาพยนตร์ในสุสาน บรรยากาศเป็นไปด้วยความวังเวงและเงียบเหงา โดยภาพยนตร์ที่ทางเจ้าภาพจ้างไปฉายนั้น เป็นภาพยนตร์เก่า จำนวน 2 เรื่อง พร้อมระบุข้อความว่า “แค่นี้ก็อุ่นใจมากันเรื่อยๆเรื่องแรกยังไม่จบ”
หลังจากรูปภาพและข้อความดังกล่าว ถูกโพสต์ออกไป ได้มีผู้เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันหลายราย โดยผู้โพสต์ระบุว่า ทันทีที่ฉายจบก็รีบเก็บอุปกรณ์เดินทางกลับ โชคดีที่ไม่มีเหตุการณ์ผิดปกติอะไรเกิดขึ้น โดยเจ้าของหนังยอมรับว่า ครั้งนี้เป็นประสบการณ์ครั้งแรก ที่มีทั้งความตื่นเต้น ทั้งความกลัวชวนขนลุก ในเวลาเดียวกัน
ผู้สื่อข่าวจึงเดินทางไปตรวจสอบ ที่สุสานดังกล่าว ตั้งอยู่ ต.น้ำเฮี๊ย อ.หล่มสัก จ.เพชรบูรณ์ เนื้อที่หลายสิบไร่ เป็นสุสานสำหรับฝังศพของชาวจีน รวมทั้งศพไม่มีญาติที่นำมาฝังไว้เพื่อรอญาติและรอการฌาปนกิจกว่า 100 หลุม ก่อนที่จะเดินทางไปพูดคุยกับ นายนเรศ ใจเย็น อายุ 45 ปี ชาว ต.หล่มเก่า อ.หล่มเก่า จ.เพชรบูรณ์ ซึ่งเป็นเจ้าของเครื่องฉายภาพยนต์ เปิดเผยว่า ตนเปิดร้านขายส้มตำอยู่ที่บ้าน แต่ด้วยความชื่นชอบเครื่องฉายหนังมาตั้งแต่เด็ก เคยปั้นดินเหนียวเป็นเครื่องฉายหนัง กระทั่งปัจจุบันก็ยังชื่นชอบอยู่ เมื่อมีโอกาสจึงได้ซื้ออุปกรณ์ฉายภาพยนต์มารับจ้างฉายตามงานต่างๆ ก็พอเป็นรายได้เสริมบ้าง แต่เมื่อมีการระบาดของโรคโควิดก็ทำให้แทบไม่มีงานเลย โดยปีนี้ทั้งปีได้งานไม่ถึง 5 งาน
จนกระทั่งล่าสุดมีลูกค้าติดต่อมาจ้างตน ให้ไปฉายหนังที่สุสานแห่งหนึ่งใน อ.หล่มสัก จ.เพชรบูรณ์ ด้วยความที่ไม่มีลูกค้า ตนเองจึงได้ตัดสินใจตกลงรับงานดังกล่าวโดยทันที ในวันตั้งเครื่องก็ได้ชวนเพื่อนๆ ไปด้วย 4 – 5 คน เมื่อตั้งเครื่องเสร็จและเริ่มฉายตั้งแต่เวลา 18.30 น. ก็มีชาวบ้านและคนที่ดูแลสุสานมานั่งดู จนกระทั่งเที่ยงคืนก็เลิก ตนยอมรับว่าเคยเห็นในข่าวที่มีคนรับจ้างฉายหนังในป่าช้าก็ไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อถึงคราวตนเองรับงานบ้าง ซึ่งก็เป็นงานแรกในชีวิตก็รู้สึกแปลกๆ วังเวง กลัวก็กลัว แต่ว่ากลัวอดตายมากกว่า
